με καταδικάζω κάθε μέρα Ζυστίν.τις προάλλες πέταξα στην θάλασσα κάτι χαρτιά που είχα λερώσει με μελάνι. τα είδα να κολυμπάνε,τα είδα να βουλιάζουν. οι περαστικοί με κοίταζαν με μια έκπληξη. περίμενα να έρθει και κάποιος οικολόγος ( ανθούν παντού αυτοί ) να παίξουμε ξύλο αλλά άδικα.
γύρισα σπίτι και άνοιξα το ράδιο. Τρίτο Πρόγραμμα.....
ανοίγω διάλογο με τις εμμονές και τους φόβους μου. είναι τρομακτικό τι μπορείς να να μάθεις για σένα. να γίνεις κάπως καλύτερος. να πεις ΄΄δεν αξίζω και πολλά άλλα έχω να πω δυο τρία πράγματα...΄΄.
να μην με κατηγορήσεις Ομορφιά μου ότι κλαίγομαι. δεν μου αρέσουν αυτά,δεν σκηνοθετώ τον πόνο μου - αν και ακούγεται ωραίο, προκαλείς έτσι τον περίγυρο - αλλα μερίκες φορές νιώθω σαν να χάνομαι,να χάνω την επάφη με τα πράγματα τις καταστάσεις και τους ανθρώπους.
να σαι καλά Ζυστίν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου