Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

μελαγχολικόν




φθαρμένα ρούχα τρύπια
ξεβάφουν κάθε φθινόπωρο
πάνω μου
επίσημη πρώτη της μελαγχολίας
ένα παλτό από κίτρινα φύλλα
της βροχής οι στάλες σαν σφαίρες

ηθοποιοί και φονιάδες κουκουλωμένοι δίπλα μου
περπατάμε αγκαζέ
σαν αδέρφια....

(καραδοκούν ύπουλες χαρές και πόθοι γυμνοί....Φοβάσαι;)

2 σχόλια:

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Μια ερώτηση;;
ξέρεις θεωρώ ότι γράφεις πολύ όμορφα
σκέφτηκες να τα δουλέψεις και να κάνεις κάτι με τα ποιήματα σου ;
με εκτίμηση!

Β.Σ. είπε...

Να σου απαντήσω...

πρώτα απ όλα χαίρομαι που χαίρω της εκτίμησης σου

δεύτερον αν εννοέις να τα εκδόσω,κατα καιρούς τα μαζεύω,τα ξεχωρίζω και βγάζω κάποια φυλλάδια ή τετράδια και τα μοιράζω σε φίλους.για εκδοτίκους οίκους δεν έχω ακούσει πολύ καλά πραγματα και έτσι εκδίδομαι μόνος μου.

να σαι καλά,