Αγρύπνια

Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!

Δίχως μια στάλα στοργή,

σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις

την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.


Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,

βροχερή σαν Κυριακή,

ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,

χιμάς και γλύφεις σαν σκυλί.


Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου,

τους ήχους που φτάνουν από μακριά;

αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,

που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά».


Αγρύπνια, της κόλασης κήτος,

είναι το φιλί σου φωτιά.

Αφήνει μια γεύση από σίδερο,

πού 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

[ Οι στίχοι στηρίχτηκαν στο ποίημα «INSOMNIE» του Tristan Corbiere (1845-1875) ]