η Amy μου έδωσε δουλειά. 100 την φορά και ήταν κάπως υποφερτές οι μέρες.ηρθαν και κρύα επιτέλους.στο δρόμο δεν κοιτάω πια τα πρόσωπα.δεν τους παρατηρώ.αφήνω ανεύθυνα και πρόστυχα να χάνονται οι στιγμές.
οι κουβέντες όταν λιγοστεύουν γίνονται πιο βαριές.αποκτούν ένα φιλοσοφικό βάρος που σιχαίνομαι - Κάτι ξέρεις εσύ που στοιχηματίζεις στην σιωπή.
ισως η απάθεια να είναι ένα είδος επιμονής και στο τέλος ένα δώρο από κάποιον που θα σου δώσει σημασία. λίγη σημασία. δωρεάν σημασία σημασία.
σκέψου να ζητιανεύουμε σημασία και να μας πλασάρουν λογική..όχι κοινή λογική - ένα δωμάτιο που κάνεις δεν έχει μπει μέσα και όλο τέρατα και άλλες χίλιες δυο μαλακίες σκέφτονται για αυτό - αλλα την λογική τους - μην με ρωτάς αν έχεις άδικο όταν είσαι κάτι παραπάνω απο σίγουρη ότι έχεις δίκιο.είναι ενοχλητικό.
η Αmy είπε στον Κολασμένο Καλόγερο από την Ρωσία να μας σερβίρει.εκείνος υπάκουσε.έφερε βότκα και Πιροσκί.η ώρα περνούσε ευχάριστα.
και εσύ;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου