ο ηλίθιος...βάζεις ένα τέλος...σκέψου...και σε συμπαθούσε ο Πρώτος Νεκροθάφτης από τον Άμλετ...εκείνος που δεν υπολόγιζε Βασιλιάδες και Πρίγκιπες..άνοιγε λάκκους,άνοιγε το στόμα του, έκλεινε λάκκους αλλά το στόμα του ποτέ... και εσύ βάζεις ένα τέλος...χα, ηλίθιε...
με τα ποιήματα του Τραΐανού έξω από ένα κωλομάγαζο σαν σίγμα τελικό να διαβάζεις...τις επιστολές του...για τα πικραμύγδαλα με ζάχαρη που δεν έπιασαν...και πάνω στο καλύτερο να 'ρθεί ο μαντραχαλάς να σου πει Ε..τι είσαι εσύ; Εδώ ήρθες να διαβάσεις; Εκτοπίζομαι γιατί δεν με παίρνει...οι Δυτικές Συνοικίες...ευτυχώς θα ανατιναχτούν εντός των πενήντα χρόνων που έρχονται οι Βιομηχανίες και θα πάμε πετώντας προς την Καλαμαριά. Θα μπούμε στην τροχιά των Ανατολικών Περιοχών.

τα Λαδάδικα κλείνουν και ο διασκεδάζων πληθυσμός ανεβαίνει κατά Βαλαωρίτου και Συγγρού και η ιδέα να ενός δημοτικού συμβούλου να μαζευτούν όλα τα μπουρδέλα σε ένα σημείο της πόλης ενδιαφέρουσα Αν εφαρμοστεί και στις Δημόσιες Υπηρεσίες αυτό, θα γίνουμε Σουηδία. Οι ποιητές θα καταντήσουν από πολυτέλεια σε φάρσα, οι παιδίσκες σε δικτάτορες, ο Στράτος σε καθαρίστριες, οι μπάτσοι ανθοπώλες και οι Αναρχι... σε γεωπόνους.. 50ευρα με τον Άρη Βελουχιώτη και 20ευρά με τον Μεταξά - τι φατσούλα ο πούστης,με τα γυαλάκια του, να τον βάλεις στο ράφι με τα μπιμπελό - και στίχοι του Σεφέρη και του Ελύτη θα πίνουν οι ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΙ στο μπαρ Νόμπελ.


ένα τραγούδι, Monsieur