Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Φωνές που δεν θα ακούσεις αλλά θα δείς



δεν το κατέχεις το πάθος και δεν έχουμε κάπου να σε κρεμάσουμε να μας χαζεύεις

δεν μιλάς και το όνομα σου δεν ξέρεις


απερίγραπτε σοφέ μας θάνατε
που κρίματα τοκίζεις
και απολογίες διαβάζεις
για να κοιμηθείς
.


άσε τις μυθολογίες και κλείσε τις πόρτες. όλες τις αηδίες να μου μαζέψεις εδώ μπροστά, σαχλές και τσαχπινιές κοντοπουτανιστικες, αυτά τα ΄΄Σ΄ γαμώ΄΄ από πίσω τα πλήθη και τις φιγούρες με εφαρμοστές ιδέες. Φέρε τα όλα εδώ μπροστά μου. Φέρε τραγούδια και άσματα σημαιοφορεμένα , για υπόκρουση. . .έλα φέρε μην φοβάσαι εγώ θα καώ στην φωτιά που θα ανάψω. Κουβάλα και Φέρε. . . την χαμάλα ουδείς δύναται να την κατακρίνει. Έτσι, όλα μπροστά μου και θα σου κάνω ένα χαρμάνι που θα πιει και ο κάθε πικραμένος και θα ευχαριστηθεί. Θα κατεβαίνει το φαρμάκι και θα μικραίνουν οι σκιές τους μέχρι να χαθούν και αυτοί . . .

( Δεν θα αντέξεις γιατί έχεις καρδιά, γιατί αίμα έχεις μέσα σου και για να αφανίσεις το κακό πρέπει και εσύ να αφανιστείς. Όμως αγαπάς και πράγματα πίσω σου αφήνεις - κάτι κοκκινισμένα πρόσωπα που σε κοιτούσαν με απορία για το που θα φτάσεις ενώ κατρακυλάς - για αυτό δεν μπορείς να τους αφανίσεις )

. . . αυτά τα γαμημένα καθίκια, αυτοί που η ανάσα μου τους ενοχλεί γιατί τους κλέβω τον αέρα. Να, εδώ, είναι τα χαρτιά μου. ημερομηνίες στοιχεία και στοιχειά.Πάρτε τα. Εδώ είμαι. να αντέξω. . . Πρέπει. Τουλάχιστον να μην τους παραδώσω σώμα.


( σου τηλεφώνησα. ήμουν μόνη. δεν μου απάντησες. η μέρα ήταν ζεστή από το πρωί και κατέβηκα στην Παράλια. Αγόρασα μια σοκολάτα που ήθελα να την μοιραστώ μαζί σου. Σκεφτόμουν ότι θα σε δω. Έτσι τυχαία. Αλλά δεν ήρθες. Προσπάθησα να γίνω ποθητή στον διπλανό μου. Ξεγύμνωσα λίγο τον δεξιό μου ώμο και εκείνος άρχισε να τον φιλάει. Ήταν διακριτικός. Με δάγκωνε διακριτικά, κοίταζε να μην με ματώσει. Έπεσα κάτω και εκείνος από πάνω μου. Ίσως να ήξερε ότι σε περίμενα και έκανε πιο γρήγορα. Ένιωθα περίεργα αλλά ωραία περίεργα. Όταν τελείωσε ( εγώ όχι ) πήγε να φύγει αλλά το μετάνιωσε και έκατσε δίπλα μου. Βάλαμε τα πόδια μας στην Θάλασσα και συζητούσαμε για τυπικά πράγματα. Του είπα για σένα. Δεν έδειξε ενδιαφέρον. Θύμωσα και έφυγα. Γύρισα σπίτι. Την ώρα που πήγα να ανοίξω την πόρτα κατάλαβα ότι είχα ξεχάσει την σοκολάτα στην αμμουδιά. Καταστροφή. Τα περίπτερα είχαν κλείσει. )


Δεν υπάρχουν σχόλια: