δεν υπάρχω;

δεν πηδάω απ΄ το μπαλκόνι

δεν σου δίνω τσιγάρο

δεν πληρώνω ταξί

δεν μαζεύω τα μπουκάλια

δεν κερνάω



δεν υπάρχω;

τότε που έβλεπα την χαρά σαν ταξίδι,
ρατσιστικά απέχοντας
γνωρίζοντας ότι η υπεροχή μου
τρακάρει στην σιωπή σου


μια μπλούζα βρώμικη φοράω
λέω Σ΄ αγαπάω
χρεώνω την λέξη
αγοράζω το συναίσθημα
χάνομαι μες την πολυλογία
οι δρόμοι πιά δεν πάνε στο κορμί
το δράμα συνεχίζει να κόβει εισιτήρια
άλλα όχι πια καταστρόφες
το πολύ πολύ ένας θρίαμβος ακόμα
που δεν θα καταλάβει κανείς


( έχασα όλα μου τα καπέλα
ευτυχώς έχω ακόμα το κεφάλι)

και η κυρία δίπλα μου
βρήκε επιτέλους
έναν ουρανοξύστη να κάτσει.