η εικόνα σου
όπως οι εικόνες
που μαζεύεις
και τις πετάς
στο πλαστικό χαρτί
που γυαλίζει.
κομμένη στα δυο
η εικόνα μου
όπως όταν δεν με πιστεύεις
και μαζεύω ένα ένα
τα ψηφία της ψυχής μου
τις στιγμές - τις σύντομες -
που η φωνή σου έρχεται
από μακριά να μου πει
΄΄Υπάρχεις. . .΄΄
με ένα γέλιο για ουρά.
Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου