στο ράδιο έπαιζε το ΄΄Αντιλαλούνε τα βούνα / σαν κλαίω εγώ τα δειλινά΄΄ - έμαθα να πεθαίνω κάθε μέρα / το τηλέφωνο να μην χτυπάει / να με χαιρετόυν στο δρόμο καθίκια / και σκέφτομαι πράγματα που θα σε τρομάξουν / αλλά υποκρίνομαι καλα / έχω μέσα μου 130 μύθους που ουτέ να τους φανταστείς μπορείς μες την ευτυχία σου. . . / μου τελειώνουν τα τσιγάρα και θέλω να σπάσω γαμημένες αυτοκρατορίες. . . αλλά χωρίς πολεμοφόδια/ πορδές μόνο. . .