σπαράγματα ή το νόημα που μου πήρες 10 - ΤΕΛΟΣ

- έχεις πάει στην Πρέβεζα;
- πήγα. . . το πιο σημαντικό είναι
ότι γύρισα απο εκεί. .
- χαχαχαχα

οίκτος και στον ιστό μπλεγμένος περιμένεις την χήρα να σε ερωτευτεί. τα ρούχα σου είναι τρύπια και δεν υπερτιμάς τους εχθρούς, δεν υποτιμάς ό,τι είναι έτοιμο να σε σκοτώσει. κανείς δεν είναι περιττός - όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν και όλοι κάτι θα ζητήσουν. ζήτησε τα όλα, πάρε τα μισά, αγάπησε το τομάρι σου, πλησίασε την φωτιά, βούτηξε στον πάτο να κάνει η ψυχή σου γκελ, πιο ψηλά από εκεί που μπορεί να φτάσει, πιάσε και ρώτα τον άνεμο, με την πιο εγωιστική, την πιο αλαζονική άποψη, ότι μπορούμε να ζήσουμε. . .
σε ένα ποτήρι είναι όλος ο πολτός, τον κοιτάς και προσπαθείς να τα ξεχωρίσεις, μετά πίνεις και δεν σε γνωρίζει κανείς. λίγο λίγο το δηλητήριο και νομίζεις ότι είσαι άτρωτος μα τελικά σε καθαρίζει το νέκταρ, η γλύκα που δεν μπορείς να γευθείς -


- Άνοιξε μου μια πληγή να ανασάνω / χαρίζω φιλιά.

- Ανοιχτόμυαλοι στις πορείες με ανοιγμένα κεφάλια / μια θηλιά
από γάζα μεταξένια.

- Ανάλαφρη γεννιέμαι κάθε πρωί / μου αγοράζεις ένα τσιγάρο
/ το καπνίζουμε μισό μισό.

- Όλη μέρα κοιμάσαι και το βράδυ πας για ύπνο / ο Χρόνος σου ανήκει /
καμιά νίκη. . .

- Μην μου πιάνεις τον κώλο όταν ονειρεύομαι. . .

- Έχω τον σκοινί και εσύ ανεβασμένη στην σκηνή με κινήσεις τίμιες μου δείχνεις πόσα πρέπει να πληρώσω, δεν διστάζεις αγρίμι μεθυσμένο, δεν νυστάζεις τέρας γαμημένο, ανακάλεις την αγάπη σου και αναιρείς εμένα. - -


τροχονόμος σε μια γελοία παρτούζα, τα κορίτσια στο μπάνιο πλένονται, ο Μεγάλος Εραστής, γυμνός και απλωμένος στην πολυθρόνα με την πούτσα του πεσμένη λίγο πιο πάνω από τον αφαλό, αναρωτιέται τι νόημα έχουν όλα αυτά, δεν με ρωτάει όμως γιατί ξέρει τι θα του πω. πρέπει να φύγω. . . ο Χρόνος μετράει ανάποδα, δεν καταλαβαίνετε . . μόνο πιστεύετε και νομίζετε. . . έχετε τα νομίσματα μα δεν ξέρετε που είναι η σχισμή να τα ρίξετε. . . - - -

το νόημα που μου πήρες σπάραξε, τώρα δεν υπάρχει, σπάραξε, άναψε και πάλι βρήκε αλλού να βολευτεί. γίνονται βλακείες ακόμα. . . αλλά όταν πάω για κάτι καλό. . . εμφανίζονται όλα και τα κατακάθια σιγά σιγά βγαίνουν πάνω και ανθίζουν. . . . μέσα στην βλακεία, την επανάληψη και την ομορφιά.