Στον Ντίνο

  

   Βούτηξες την κουρσάρα σου, μετά ένα καράβι και τσουπ, ΄΄Όταν ήμουν δάσκαλος. . .΄΄ / και ο κόσμος εδώ μεγάλωσε πάρα πολύ / η πόλη με τα φαγάδικα και τις εκκλησίες  / τα περίπτερα δίνουν τις μπύρες πιο φτηνά από ποτέ / ΄΄Ο Βασιλάκης κάνει στάση σε κάθε περίπτερο και μέχρι να φτάσει στο επόμενο, έχει πιει την μπύρα του και αγοράζει άλλη΄΄ έλεγε η Δέσπω / η Αντιγόνη δεν το έλεγε ποτέ αυτό / γενικά δεν έλεγε αλήθειες ή κάτι που τουλάχιστον το είδε ή το έπιασε  / μια φορά είπε ένα ΄΄Σ΄ αγαπώ΄΄ και μετά ξέρασε. Το κακό ανέβηκε στο στόμα της και πέταξε παντού.

 Ένας Βότσης γυρίζει βαρύς με βιβλία από την πρακτική του / εγώ τα χάρισα όλα / όλα / ούτε ένα δεν υπάρχει και τώρα θα δώσω και την βιβλιοθήκη σε κανέναν να ταΐσει την σόμπα του. Μέχρι πριν λίγες μέρες είχαμε 90 Αυγούστου. Τώρα σιγά σιγά πιάνουν τα κρύα.

   Το κείμενο για τον Ζ., το έστειλα αδιάβαστο.  “Talking about music is like dancing about architecture”. /  Tώρα σκαλίζω τον Captain Beefheart /  με τεσσεράμισι οκτάβες φωνή / και  “Be kind, man – don't be mankind. “.

   Θα ρθω μια μέρα / από 'κει / με ο,τι μείνει από τα ρέστα / να μου πεις τι λες στα παιδάκια και τι θα πούνε αυτά μεθαύριο που θα βγούνε στην αγορά ανεργίας.

   HOOPLA.