Στον Μους

  Στα χακί με τα 8,60 τον μήνα και το χρέος προς την πατρίδα. Μετά θα σε ξεχάσουν και θα τους ξεχάσεις. Κλείνουν τα τεφτέρια και τα θυμάσαι αργότερα και γελάς, όπως με κάτι μουρούνες με ισχυρές απόψεις που είχες νταλαβέρι.

   Πήρες, μου είπες, πολλά βιβλία. Εγώ είχα την Lolita του Nabokov, την Τύφλωση του Cannetti και τα πολλά του Bukowski. Τα άφηνα στο γραφείο του θαλαμοφύλακα και όποιος ήθελε διάβαζε.  

- Διεστραμμένος αυτός ο Μπουκόβσκι. . . Χθες διάβασα κάπου εκατό σελίδες.
- Αυτός είναι διεστραμμένος, που γράφει τέτοια πράγματα ή εσύ ρε που κάθεσαι  και τα διαβάζεις;
- Ε;

  Στον Χουσεϊν άρεσε ο Bukowski και πιο πολύ το διήγημα, Η ωραιότερη γυναίκα της πόλης. ΄΄Το διαβάζεις και όταν τελειώσεις, γείτονα, σου αφήνει κάτι, μέσα σου΄΄. Με έλεγε γείτονα, επειδή κοιμόταν στο πάνω κρεβάτι από μένα.

   (Θα ήταν ωραίο να διάβαζε ο Kafka το ΄΄Ταχυδρομείο΄΄ του Bukowski. Ειδικά την σκηνή λίγο πριν την πρώτη παραίτηση του Chinaski, το πάρε δώσε με τις αναφορές του προϊσταμένου του. Θα έλεγε ΄΄Κοιτά να δεις. . . Αυτός το έπιασε από την ανάποδη. . . Λύνεται ενώ πάνε να τον δέσουν.  . . Λύνει ενώ οι άλλοι δένουν΄΄.)

  Στο γραφείο του θαλαμοφύλακα ήταν και οι Ωδές του Κάλβου, έκδοση του Γ.Ε.Σ., η Ιστορία του Θουκυδίδη, ένα αφιέρωμα για τον Γιώργο Χειμωνά, από την Οδό Πανός και τα Αμυντικά Θέματα ενώ ο Τζώρτζης Τίλκις γύριζε με το Dune από την σκοπιά . Ένας μπασμένος στρατηγός, ψάχνοντας για τσόντα, βρήκε Θουκυδίδη και απογοητεύτηκε. Ο Διοικητής μας, του είπε ότι έχουν αλλάξει οι εποχές στο στρατό.( Είχαμε σε μια αποθήκη, μια παλιά βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία. Όταν του προτείναμε να την βάλουμε μες το κτίριο της μονάδας για να διαβάζουν οι στρατιώτες, είπε Μπα, έχουν καιρό για διάβασμα; και έτσι δεν έγινε τίποτα). Ναι, έχουν αλλάξει. Στο κέντρο, στην Θήβα, στο πρωινό ρόφημα, ένας κατσικογάμης με σκουντούσε και μου έδειχνε στο κινητό του κάτι ακροβατικά και μάχη σώμα με σώμα μιας σταρλετίτσας. ΄΄Κοίτα, κοίτα μαλάκα πως της τον φορμάρει. . . Ε, ρε κάβλες. . .΄΄. Τον ρώτησα τι ένσημα κολλάνε οι πορνοστάρ αλλά δεν μου απάντησε.


Ο Μπούρ Γκαζάν, ανθρωπολογικός κοινωνιολόγος ή κοινωνικός ανθρωπολόγος ( αν εξαφανιστεί το ανθρώπινο γένος από τον πλανήτη, θα μείνει άνεργος) από το Περιστέρι, έφευγε για την Αθήνα με άδεια και στα πράγματα του είχε τις Σημειώσεις Θαλάμου 245, μέσα σε ένα φάκελο. Στην πύλη, ψάξανε τις αποσκευές του και ρώτησαν τι έχει ο φάκελος.

- Ποιήματα.
- Γράφεις ποιήματα;
- Δεν είναι δικά μου. . Του Σκορδά είναι.
- Γράφει αυτός ο μαλάκας ποιήματα;

   Δεν έγραφα ο μαλάκας ποιήματα. Σημείωνα και σημείωνω ακόμα. Σε ενα πυροβόλο πρέπει να υπάρχει ακόμα, χαραγμένο, το όνομα Ιωάννα.
   Ο Μπουρ Γκαζάν, έφυγε μετά με απόσπαση στα ΚΑΑΥ . Του έστελνα ανταποκρίσεις, με το τι γίνεται στην μονάδα και κρατούσε αποστάσεις από το μουρλό αυτό εργοτάξιο. Ήρθε λίγες μέρες πριν μας διώξουνε. Έπραξε άριστα. Το τελευταίο βράδυ έκανα μια σούρα καλή και φώναζα μες στο λεωφορείο για την ψυχή και το μεγαλείο του Μπουρ Γκαζάν. Ένα ζευγάρι πρέπει να με κοιτούσε περίεργα και να απορούσε. Στο λεωφορείο συναντήσαμε και έναν από την σειρά μας, ψαρά στο επάγγελμα, ψηλό, σαν λελέκι και με φωνή που ξεκινούσε από τις πατούσες του για να βγει στο στόμα.

- Ήπιατε;
- Τον πάτο μας τον απολυμένο.
- Αύριο μας διώχνουν.

    Ήρθε το αύριο και μας διώξανε. Όλους μαζί, μια βδομάδα νωρίτερα επειδή θα γινόντουσαν εκλογές. Εσύ θα φύγεις ένα μήνα νωρίτερα από το κανονικό. Μην το πεις όμως σε κανέναν. Ας το για έκπληξη. Και αν μετά δεις κάπου φαντάρους, κέρνα τους κάτι.