Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

04:45

  Όχι, δεν ήμασταν σε φεστιβάλ ή διαγωνισμό Καθαρτικού.
  Μα τι έχει να σου πει αυτή η ταινία; Τι έχει να σου δώσει; λέει αλλά δεν απορεί. Είναι βέβαιη. Μια ευθεία γραμμή όλα και ΄΄αγαπάτε τους ίδιους΄΄. Τις έχω δει αυτές τις επαναλήψεις. Πρώτα το δαχτυλίδι και μετά το δάχτυλο.
  Δυο κιλά φέτα έχει να σου δώσει αυτή η ταινία. . . Ένα σχεδόν ποιητή που γελάει και η μάνα του μαζί του, έχει να σου δώσει αυτή η ταινία. Καβαλάρη - ευτυχισμένο κομπρεσέρ - με ένσημα, δεν δίνει αυτή η ταινία.
  ( Άλλοι, μέσα στην σκοτεινή αίθουσα, άρχισαν να πιάνονται, να χουφτώνονται. . . Εκείνη είπε ΄΄Όχι εδώ...΄΄ και ο άλλος ΄΄Γιατί; Θα μας δει η ταινία; Εμείς την βλέπουμε΄΄. )
  Χα. . . Ναι. . . Λείπουν κάμποσα μεροκάματα από το κεφάλι μου. Με δανεικά πάω και με δανεικά γυρίζω. Με περιμένουν κάθε φορά λιγότεροι. Γυρίζω όμως.

Το τομάρι μου δεν γράφει ακόμα κάποια τιμή μα τοκίζεται ο άχρηστος;

  

Δεν υπάρχουν σχόλια: