Στα

ό,τι σημαδέψαμε

μας πέτυχε.

- Ποιόν νομίζεις ότι κοροϊδευεις;
- Δεν ξέρω. . . Άλλοι τα λένε αυτά. . . Κι αν τους απογοήτεψα - δεν πειράζει - θα αυτοσχεδιάζω και θα κάνω τα δικά μου. . . Μαζί τους είμαι αλλά με τον τρόπο μου. . . Χαζός, μεθυσμένος πότε πότε. . Αλλά είναι ο τρόπος μου. . . Δεν θα αφήσω τις πληγές να γίνουνε πηγές, να πνιγούμε όλοι. . . Προχωράμε;


- Γιατί κουνάει το δάχτυλο;
- Γιατι δεν ξέρει που να το βάλει. . . Παλιά δείχνανε, τώρα το κουνάνε. . . Μεγάλες εκπτώσεις στους σιγαστήρες. . . Να πάμε να πάρουμε. . .


- Κατεβαινε φορτσάτος από Αγίας Σοφίας να βγει στην Τσιμισκή και έπεσε πάνω του. Ο άλλος του ζήτησε συγνώμη αλλά δεν άκουγε τίποτα. Έχω μαύρη ζώνη ρε. . . Θα σε τουλουμιάσω. . . 
- Τον έδειρε;
- Προσπάθησε . .  Ο άλλος που ζήτησε συγνώμη ήταν πιο σβέλτος. . . Του έριξε μια κουτουλιά, τον ξάπλωσε και συνέχισε τον δρόμο του. . . Αμέσως δυο τρεις περιστικοί σήκωσαν ενώ ψέλλιζε ΄΄Εχω μαύρη ζώνη. . . Έχω μαύρη ζώνη. . .΄΄. Μαζί με την μαύρη ζώνη, τώρα είχε και ένα κόκκινο σημάδι στα μούτρα του. . .

για τον Γιωργο Σαββίδη

που ρωτάει.

  Το ένα της φτερό ήταν μικρότερο από το άλλο. Ήθελε να κάνει τέλειους κύκλους όταν πετούσε. Μόνο αυτό. Έσκασε μέσα στο σπίτι μου από το παράθυρο. Προσγειώθηκε μπροστά μου. Με κοίταξε και άρχισε να ουρλιάζει. Τα έπιπλα, τα ποτήρια σπάσανε και τα κομμάτια τους σκορπίσανε παντού. Μερικά με βρήκαν στο πρόσωπο. Ξαπλώθηκα κάτω. Καθρέπτες δεν υπήρχαν.  Συνέχισε να ουρλιάζει. Με θυμόταν. Ολόκληρο και ό,τι έσερνα, ό,τι της είπα και της έκλεψα. Ένα ένα όλα μπροστά μου. Τα θυμόταν καλύτερα από εμένα. Προσπάθησα, έπρεπε να σηκωθώ. Τα κατάφερα και σκούπισα τα αίματα. Αυτό την νευρίασε πιο πολύ. - Είμαι ανυπόφορη, ε; Είμαι, ναι, είμαι. . . Εσύ όμως θα υποφέρεις. . . . Ναι, σίγουρο αυτό. . . Τώρα αρχίζουμε. . .
  Την κοίταξα σαν να μην είχα τίποτα πια να χάσω, έτσι την κοιτούσα πάντα. . . Έτσι την ήθελα. . . Το καταλάβαινε και χανόταν από μπροστά μου. Αυτή την φορά όμως της συμπλήρωσα  Έχω ακόμα ανάσες και κάποια κόλπα ακόμα. Όχι στολίδια. Ανάσες. . . Η σιγουριά σου θα με φάει. . .
  Ηρέμησε. Μου είπε ικανοποιημένη΄ τελειώνει και αρχίζει ο χορός των καβουριών, ρημάδι. Τα είπες, τα ξαναείπες. . . Σαν κασέτα. . . Τρώγεται σιγά σιγά. . . Έβαλες και άλλες λεπτομέρειες, φωνές, μούτες και μελωδίες κακόψυχων σωμάτων. . .  Σκίτσα κάπως ατσούμπαλα και ατάκες καρφωτές. . . Κοροϊδίες, ρημάδι;
 - Όχι κοροϊδιες. Παρεξηγήσεις. . . Θα λυθούν όλα - όσο προλάβω θα τα απλώσω - όχι τεντώματα και αηδίες.
 - Σαν τι μη αηδίες;
 - Τα Δισέγγονα της Αντιπαροχής. . . Ο Ξεναγός. . . Ο Θρίαμβος των Αχρείαστων. . . Βερεσέδια και Λιπάσματα. . .  Σπουδή σε ρητορεία και τουμπεκί.

- Στρώσου. . .
- Φύγε. . . Όλα θα γίνουν. . .
- Θα τα δω;
- Θα τα δεις. . . Μέσα τους θα μπαινοβγαίνεις. . .
- Δικά μου κι αυτά;
- Φύγε.
- Φεύγω. . . Α, και σταμάτησε να ρωτάς τις Γαλλίδες αν ξέρουν τον L.F.Celine.
- Zut alors.
- Ε;
- Zoot Allures.
- Άι σιχτίρ. . . Φεύγω, θα τα ξαναπούμε.


  Και πέταξε και γω για πέταμα και άλλα λόγια και δεν αγαπιόμαστε άλλο - τουλάχιστον με τα ίδια λόγια

πριν την επίθεση

με τους αγκώνες και τα γόνατα
να ζεματάνε ρημάδια
με χέρια που δεν
πνίγουν και κεφάλι προσφορά


τα δώρα θα σκοτωθούν
να τρέξουν πλάι μου
άλλα καβαλημένα στο σβέρκο
κι άλλα δεμένα στην καρδιά


θα φοράω μαύρα αλλά θα λάμπω
σαν στόχος σαν εσένα όταν βγάζεις τον σκασμό ή
όταν εξαφανίζομαι για χατίρι σου
και βροντάς τις πόρτες


αλλά δεν θα με ξεκάνω

δεν θα αργήσω άλλο πια


δεν θα σου πω εγώ, τότε.

όλα στην φόδρα

Ένας δυσκοίλιος κεκές
απόψε σηκώνει τα μανίκια
να γίνει πάλι
κουδουνίστρα / μονόπρακτος άνθρωπος / κάτι περισσότερο
από αυτόν που ξαπλώνεις και ξυπνάς πριν σηκωθεί / κολλάει στην κασετίνα με τα τσιγάρα του, δόντια, να την κάνει μασέλα / και τα πλήθη στην λήθη, οι πατούσες στον αέρα / νύχτα και πάλι μέρα
 / οι φανατικοί νοικοκύρηδες και ιστορίες σε στιλ ΄΄ Ένας τάφος μας χωρίζει΄΄ / αξιοθεατρικά πράγματα / ένας ρόλος γύρω γύρω από την κοιλιά / φαγωμάρα ημίπαρακρατική και φαγούρα εθνική / ( - Η καύλα είναι μια απλή φαγούρα, μην το ξεχνάς. . . ) / Ψυχαγωγικό βιβλίο εσόδων - εξόδων με ποιήματα και οδηγίες χρήσεως - Πρέπει να σκύψεις, να σκύψεις, να κυλήσεις, να πιστέψεις, όχι τις λέξεις, όχι τις ημερομηνίες - συνταγές μαγειρικής και τρόμου, παραμυθάκια και χαπάκια / τα ίδια και τα ίδια, μακρύς κατάλογος γραμμένος στα αρχίδια / δεν θυμάσαι σημαίνει δεν χρωστάς. Δεν σε ζηλεύω, σημαίνει πέρασα και εγώ από τα δικά σου, ιδιοφυία δεν απάντησα πουθενά, μόνο χαμόγελα και αμηχανία - Θυμάμαι την νοσοκόμα να μην μου απαντάει. Την είχα ρωτήσει με ύφος ασθενούς που το τρώει το φαί του αδιαμαρτύρητα, τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος πάθει τροφική δηλητηρίαση μέσα στο νοσοκομείο. Τον μεταφέρουν σε άλλο νοσοκομείο; Τον γιατρό να λέει μετά κοιτάζοντας τις εξετάσεις ΄΄Δεν βλέπω κάτι το αρνητικό. . . Ούτε όμως και θετικό΄΄. Ψυχολόγος πρέπει να ήταν. Θυμάμαι να δείχνω σαν ρουφιάνος, μισή ποιήτρια, σαν αξιοθέατο, στην Κοζάνη και τον Βότση να με κουβαλάει μετά από μια κρίση, από την Ναβαρίνου μέχρι την πιάτσα των ταξί στην Καμάρα, για να γυρίσουμε στην Άγρια Μολυσμένη Δύση και άλλα πολλά τσουβαλιασμένα, το ένα πάντα πάνω στο άλλο, έτσι, χωρίς απόψεις - σερβιρισμένα σαν μεζέδες στο μπουφέ / δείγμα δωρεάν από μια ζωή.

 Με πόσα κομμένα, αφίλητα δάχτυλα δείχνουμε μια πύρρειο νίκη;



  Σου γράφω.

Decoration

ηλιοβασιλέματα μωβ

και κεραυνοί τραπεζωμένοι

ηλιθιότητα απελπισία μοναξιά

φίρμες μου αδιάβροχες μοναδικές

όλες οι χαραμάδες μπουκωμενές

από χρέη και μνήμη

μασέλες να χειροκροτούν

εσώρουχα διαβασμένα

η θηλιά στο πέτο

τα ένσημα στα δόντια

στα πιάτα καθρεπτίζεται η όρεξη μας

και στο κομοδίνο αφημένα τα ρέστα

η αγάπη μας η απλοπρόσωπη συμμαζεύει τα κουμπιά της

με τα χάπια που ξεγελάνε την θλίψη.

άδειοι απ΄ έξω

απόψε δεν θα πιούμε

- Ούτε το σπίτι σου δεν θέλει να σε πλακώσει.

μόνο ψέματα πια, από εκείνα
που δεν φανερώθηκαν μπροστά μας

ακόμα

- Καθρέφτη πσεύτη, καθρέφτη  άχρηστε και κλέφτη

να βρούμε ένα λόγο να γκρινιάζουμε
μια σκάλα να πετάξουμε

όπως εδώ και όπως εκεί
να υπάρχουμε

- Ο Θρίαμβος των Αχρειάστων

να εξαγοράσουμε μια κουβέντα με ΄μας μέσα

από την σπασμένη κοπέλα

- Βουλιάζει με εμάς η σκηνή μα θα σκεπαστούμε με την Αυλαία

.

να μας κοιμίσει μια μελωδία αμάσητη

κάποιου με τρύπια δάχτυλά

για μπαλωμένες ψυχές
με μούρες κολοβές

- Βερεσέδια, Λιπασμάτα και Φαντασία, να η Ιστορία 

να κλειδώσουμε στιγμές

κάπου που κανείς δεν μπορεί να τις χαλάσει

μόνο, χαζός, να κρυφοκοιτάζει

σου ζητάω να γίνουμε κάποιοι άλλοι

και δεν τολμώ ούτε το όνομα σου να πω 

Απόψε βραχνούλα μου

προχώρει. . .

 Πυγμάχος ή Μαέστρος να γίνει ο Πολυβάκης ο Γ΄. . . Κουνάει τα χεράκια του εμπνευσμένα. . . Σαν να θέλει να ρημάξει, σαν να θέλει να διοικήσει ομορφιές. . .  - Ό,τι και σκατό να γίνει, οι ομορφιές βρίσκονται - οι ομορφιές πάντα βρίσκονται. . . Ανέκαθεν. . . Χωρίς ταξινόμηση, χωρίς κανόνα. . . Βρίσκονται. . . Άλλες ρημάζουν στο περίμενε για να βρεθούν και άλλες νωρίτερα τις σερβίρουν. . . Αυτό, Παναγιώτη μου. . . Γελάει όλη μέρα και δεν φοβάται τίποτα. . . . Και είναι μια σταλιά.  . . Βαριά σταλιά και όλος ο κόσμος, δικός του. . . Δεν θα τον χαλάσει ο κόσμος. . . Είμαι σίγουρος, σαν ηλίθιος. . . Χα.

  Τραγουδάει / ψιθυρίζει με ένταση και παραμυθολογία / γαβγίζει γεμάτα ο Tom Waits

and I wish I Had some whiskey and a gun
My dear, I wish I had some
Whiskey and a gun my dear

ενώ ο πρόδρομος του, Captain Beefheart, την ώρα που οι Mothers κοπανάνε το εύγευστο Louie Louie, ουρλιάζει με το δίκιο του

I wish I had a pair ‘o bongos!
Bongo Fury! Bongo Fury!
Oowwwww! Bongo Fury! Bongos από τομάρια ερωτευμένων, bongos από τομάρια ανειδίκευτων χωρίς έπαρση. . . Θα αυτοσχεδιάζουμε, λίγο να μοιάσουμε σε όσους ζούνε / θα αυτοσχεδιάζουμε για να ζήσουμε, λίγα χρόνια πάνω από το μέσο όρο ηλικίας και οι ημερομηνίες λήξεως. . . Δείγματα Ιστορίας. . .

 Δίκια ουρλιαγμένα και δίκια σε σάπια δόντια. . .

 Ονόματα σαν ξόρκια - διώχνουν ή φέρνουν κακό στα περίσσια. . . Επιστρέφουν με μνήμες-δείγματα δωρεάν, που δεν θέλει κανείς. . .

  - Μια ερωτική ιστορία;
  - O King Kong. . . Με τέσσερις πατούσες να τα βάζει με το σύμπαν και να καταλήγει σε ένα κρατήρα στην άσφαλτο, για μια μικροκαμωμένη που αγάπησε. . .  Λίγοι συνθέτες το εκτίμησαν αυτό. . . Ή ο Βέγγος. . . Στις ταινίες του όταν αγαπάει, το δείχνει. . . Δεν πουλάει μούρη. . . Όλο το σύμπαν το καταλαβαίνει όταν αγαπάει ο Βέγγος.  . . Μπορεί, στο τέλος, η κοπέλα να μην τον θέλει, να θέλει - όχι προτιμάει - έναν πιο ομορφούλη. . . Εκείνος τότε προχωράει και συνεχίζει, χωρίς να μαθαίνουμε την συνέχεια. . . Αλλά προχωράει. . .